Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

θανάσης Παπακωνσταντίνου "ο ελάχιστος που είναι μέγιστος"

Θα καταθέσω κι εγώ την άποψή μου για τον ελάχιστο εαυτό, που στα δικά μου τα αυτιά ο δίσκος αυτός δεν είναι καθόλου ελάχιστος αλλά μέγιστος,είναι η πρώτη φορά που δεν μπορώ να ξεχωρίσω καποιο τραγούδι από τον δίσκο του Θανάση ακόμη και μετά από 5 μήνες κυκλοφορίας του δισκου, οφείλω να ομολογήσω ότι μου έδωσε την χαρά να βιώσω κάτι πρωτόγνωρο για τα σημερινά δεδομένα της ελληνικής μουσικής,παίρνοντας στα χέρια μου το cd και μετά από πολλές ακροάσεις και αναγνώσεις συνειδητοποίησα ότι έχω στα χέρια μου μια ποιητική συλλογή, ενα "διαμάντι", νομίζεις ότι  έχεις στα χέρια σου ένα  βιβλίο και όχι cd,  σε  αυτό βοηθάει βεβαία και η καλά προσεγμένη επίφαση του δίσκου που σε οδηγεί να καταλήξεις σε αυτό το συμπέρασμα,ενα άλλο επίσης στα συν του Θανάση είναι ότι δεν επαναλαμβάνεται ακόμη και μετά από τόσες δισκογραφικές δουλείες και δεν κουράζει καθόλου τα αυτιά του ακροατή, απλά  νιώθεις τυχερός γιατί διαπιστώνεις να διακατέχει τον καλλιτέχνη μια ευαισθησία. Τέλος θα πω  ότι  η δουλειά αυτή είναι υπέρτατη μορφή ποίησης. Θανάση σε ευχαριστώ που υπάρχεις!
Τα σέβη μου!

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

sancho 003 "Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ"

Θα σας γράψω μια άποψη για την μουσική των sancho 003 σαν να είμαι εγώ αλλά δεν θα είμαι εγώ, τον Δεκέμβριο γνώρισα ένα χορευτή μετά είδα μια παράσταση όπου συμμετείχε  ο  χορευτής και έπειτα  πήγα και άκουσα τους sancho 003, όταν το live έλαβε τέλος και ενώ είχα έρθει πρώτη φορά σε επαφή με την μουσική τους συνάντησα εμένα που δεν ήμουν εγώ,όταν με ρώτησα αν μου άρεσαν τα παιδιά μου απάντησα ότι  όταν ακούς τους sancho 003 νομίζεις ότι γυρνάς απ το πουθενά,τα πάντα έχουν σταματήσει ακριβώς μετά το live,έχεις χάσει την μνήμη σου,το μόνο που θυμάσαι είναι ο ήχος εκείνης της μουσικής που για χάρη της έχεις ξεχάσει τα πάντα.Όλο αυτό βέβαια αποκτά μια όμορφη γοητεία γιατί σε κάνει να πιστεύεις ότι η μουσική ευτυχώς ακόμη δεν έχει χάσει τα “φτερά” της, και ελπίζεις στο μεγάλο πέταγμα  γιατί όπως έλεγε και ο Beethoven: τα λόγια αλυσοδέθηκαν, μα οι ήχοι ευτυχώς είναι ακόμα ελεύθεροι.