Θα σας γράψω μια άποψη για την μουσική των sancho 003 σαν να είμαι εγώ αλλά δεν θα είμαι εγώ, τον Δεκέμβριο γνώρισα ένα χορευτή μετά είδα μια παράσταση όπου συμμετείχε ο χορευτής και έπειτα πήγα και άκουσα τους sancho 003, όταν το live έλαβε τέλος και ενώ είχα έρθει πρώτη φορά σε επαφή με την μουσική τους συνάντησα εμένα που δεν ήμουν εγώ,όταν με ρώτησα αν μου άρεσαν τα παιδιά μου απάντησα ότι όταν ακούς τους sancho 003 νομίζεις ότι γυρνάς απ το πουθενά,τα πάντα έχουν σταματήσει ακριβώς μετά το live,έχεις χάσει την μνήμη σου,το μόνο που θυμάσαι είναι ο ήχος εκείνης της μουσικής που για χάρη της έχεις ξεχάσει τα πάντα.Όλο αυτό βέβαια αποκτά μια όμορφη γοητεία γιατί σε κάνει να πιστεύεις ότι η μουσική ευτυχώς ακόμη δεν έχει χάσει τα “φτερά” της, και ελπίζεις στο μεγάλο πέταγμα γιατί όπως έλεγε και ο Beethoven: τα λόγια αλυσοδέθηκαν, μα οι ήχοι ευτυχώς είναι ακόμα ελεύθεροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου